A Juan Gelman...

  Ás catro e media do pasado martes, na súa casa da colonia Condesa da Cidade de México, onde vivía dende 1988, faleceu o poeta arxentino Juan Gelman, un poeta que dicía que a eternidade tiña que ser aburridísima.... 
  O compromiso político, primeiro co movemento peronista e logo contra a dictadura (o seu fillo e a súa nora, embarazada, desapareceron durante o réxime militar), marcou a súa vida e a súa obra, aínda que non lle gustaba o termo "poesía comprometida".

Este poema gústame moito, porque é un canto á rebeldía de elexir ser un mesmo, 

de elexir non ser perfecto, aínda que se esté equivocado:

Si me dieran a elegir, yo elegiría

esta salud de saber que estamos muy enfermos,

esta dicha de andar tan infelices.

 Si me dieran a elegir, yo elegiría

esta inocencia de no ser un inocente,

esta pureza en que ando por impuro.

 Si me dieran a elegir, yo elegiría

este amor con que odio,

esta esperanza que come panes desesperados.

 Aquí pasa, señores,

que me juego la muerte.

  

Juan Gelman/El juego en que andamos