Samaín é unha palabra gaélica que significa "fin do verán" e alude a unha antiga festividade celta de orixe profana que se celebra nas datas do 31 de outubro e 1 de novembro. Esa noite as portas do outro mundo ábrense e as ánimas son quen de vir visitar este mundo, moitas veces para render contas inacabadas.
A tradición europea de facer o que nós chamamos caveiras, calacús, calondros, cabazos ou calabazotes vén destes ritos célticos. Unha cabaza iluminada axudará a afastar as ánimas defuntas errantes, igual que facían os celtas cando colocaban a caveira dun inimigo nos muros altos dos seus castros. (Rosa Mª Rodríguez Currás, 3º ESO)
Desta tradición ancestral veñen abondosas historias de ultratumba sobre defuntos que reviven ou interactúan cos vivos, das que se nutriron un bo feixe de escritores galegos como Vicente Risco, Castelao, Otero Pedrayo, Ánxel Fole, Rafael Dieste, Xosé Miranda, Agustín Fernández Paz, Suso de Toro e moitos outros.
Deixámosvos aquí a curtametraxe galega Os defuntos falaban castelao, baseada nun relato de Ánxel Fole.
Ningún comentario:
Publicar un comentario