En Galicia, o día 1 de xaneiro prendíase o lume novo na lareira ou no adro da igrexa. Neste úlimo caso a comunidade realizaba unha fogueira, que se saltaba como en San Xoán.
“O lume simboliza o sol, e por iso era habitual prender un tizón ou un lume novo na lareira da casa, abrindo un novo período no ciclo agrícola” (Antonio Reigosa)
Considerábase que había unha relación directa entre a dirección do lume e a previsión metereolóxica para o resto do ano. Outra forma de predecir o tempo é a que relata Antonio Reigosa:
“Isto aínda é algo que se mantivo ata tempos relativamente recentes. Facíase pondo cascas de cebolas na ventá ou areas de sal no calendario. En moitos lugares, como é o caso de Becerreá, “facíase o rito de coutar o ano, que mo descubriu Helena Villar. O patriarca da casa, desde a porta, recitaba unha fórmula coa familia para espantar os males que puidese traer o ano novo.”
Os rapaces ían de casa en casa cantando xaneiras, aninovos ou manueles, que se transmitían oralmente. En troco das súas cantigas, pedían un aguinaldo, xeralmente en especie (chourizos, torradas, roscas...).
Ningún comentario:
Publicar un comentario